Postanowiłam, że w najbliższym czasie cytaty nie będą się pojawiać w postaci kategorii, a autorów.

Phil Bosmans to niewątpliwie ktoś kogo słowa są dla mnie najważniejsze w mojej 'kolekcji' cytatów.

Żaden inny autor nie kojarzy mi się z tak wartościowymi stwierdzeniami odnośnie życia, a co najważniejsze tak aktualnymi i prawdziwymi.

Złapała mnie jakaś grypa i jakoś opuścić nie chce, masakra... W związku z tym dziś krótko i na temat...

Moja radość nie zna granic! Kolejny wymarzony autograf tego roku. Dlaczego wymarzony? Bo do skoków narciarskich mam sentymentem od najmłodszych lat.

Jeszcze na początku lutego myślałam, że to marzenie graniczy z czymś nierealnym, a tu taka niespodzianka.

Jest to niewątpliwie nr 1 wśród sportowców!

Na autograf czekałam równy tydzień po wysłaniu listu do Kamila. Być może czas oczekiwania był tak krótki, dlatego, że nie pisałam na standardowy adres skrzynki autografowej Kamila.

Depresja jest czwarta na liście najpoważniejszych chorób na świata i jedną z głównych przyczyn samobójstw. Celem Dnia Walki z Depresją jest przekazywanie wiedzy na temat depresji i innych zaburzeń z nią związanych, a także zachęcenie do skorzystania z pomocy lekarskiej.

Depresja jest to poważna choroba, wymagająca leczenia, często trudna do zdiagnozowania. Objawami depresji może być między innymi smutek, brak chęci do działania, bezsenność, przygnębienie. Wszyscy miewamy takie nastroje, jednak nie każdy choruje na depresję.
Stan depresyjny charakteryzuje się głównie nasileniem powyższych objawów oraz ich długotrwałym utrzymywaniem się - minimum 2-3tygodnie. Jest to powodem zmian w naszym codziennym funkcjonowaniu. To stale towarzyszące przygnębienie zaczyna nas znacząco zmieniać. Nie jest to już smutek pojawiający się od czasu do czasu, który miewają ludzie zdrowi.

Wszystko, co dobre szybko się kończy i tak też się stało z moją przerwą międzysemestralną, która dziś dobiega końca. Od jutra znów uczelnia, znów wczesne wstawanie, znów późne powroty, znów brak czasu.

Dla odmiany w tym roku moje ferie, można powiedzieć, że były dość aktywne.

wywiad z Justyną Reczeniedi

Patrycja Guzek: Potrafiłabyś sobie wyobrazić swoje życie bez muzyki?

Justyna Reczeniedi: Pewnie każdy bez wahania odpowiedziałby, że nie. No i ja nie będę tu oryginalna :) Oczywiście, że jako muzyk, praktykujący artysta, śpiewaczka, która żyje muzyką, nie mogłabym sobie wyobrazić bez niej czegokolwiek. Nawet, gdy nie śpiewam, tylko np. zajmuję się pisaniem monografii, opowiadań, to... i w nich odnaleźć można muzykę. Nie wiem, czy w ogóle ludzkość mogłaby istnieć bez tej „najpiękniejszej ze sztuk”.

Początek roku za nami, dla mnie obecnie ferie, trochę wolnego, więc i jest czas na wprowadzenie nowych pomysłów dotyczących prowadzenia bloga, a mówiąc ściślej jego tematyki.

Postanowiłam, że w tym roku więcej wpisów będzie tematycznych, dokładniej mówiąc poświęconych moim pasjom.

Naturalnie co jakiś czas wywiady, nowe zdobycze do mojej kolekcji autografów, recenzje książek itp.

Obecnie jest w trakcie segregacji mojej kolekcji i wdrażania nowego sposobu przechowywania. W związku z tym w najbliższym czasie zamierzam Wam pokazać moje ulubione autografy z mojej kolekcji wg poszczególnych kategorii. Już wkrótce wpis poświęcony autografom aktorek.

Bardzo lubię swoją pracę!

Pierwsza część wywiadu

Obecnie pracujesz nad nową książką „Klub Pamiętnika Nastolatki – Julia”. Kiedy możemy spodziewać się premiery?

Premiera „Klubu Pamiętnika Nastolatki – Julia” już w marcu 2014.

Możemy traktować tę książkę jako kontynuację serii „Pamiętnik Nastolatki”?

Będzie to pamiętnik, ale jednak Julki, nie Natalii, a Julka z zupełnie innymi problemami będzie musiała się zmierzyć. Przynajmniej priorytetowy problem Julki, będzie problemem, którego Natka nigdy nie doświadczyła.

Co najbardziej podoba Ci się w Twojej pracy? Daje Ci ona satysfakcję?

Bardzo lubię swoją pracę i daje mi ona bardzo dużo satysfakcji. Co lubię? To, że ja kreuje świat. Ode mnie zależą losy bohaterów.

Bardzo lubię swoją pracę!

wywiad z Beatą Andrzejczuk (część pierwsza)

Patrycja Guzek: W dzieciństwie lubiłaś czytać książki?

Beata Andrzejczuk: Książki początkowo czytała mi babcia, potem bardzo szybko zaprowadzono mnie do biblioteki. W moim rodzinnym domu, książki były wszędzie. Dosłownie się o nie potykałam. Nie sposób więc było nie czytać. 

Kiedy rozpoczęła się Twoja przygoda z pisaniem?

Taka prawdziwa, to gdy przyjechałam do Wrocławia, czyli dość późno. Miałam za sobą dość traumatyczne przeżycia i w ten sposób chyba odreagowywałam. Potem znajomi, mąż namówili mnie, bym wysłała jakieś opowiadanko na konkurs literacki. Wysłałam. Dostałam wyróżnienie. Drugi konkurs - nagroda, trzeci konkurs - nagroda i uwierzyłam, że to, co lubię, bo pisanie sprawiało mi przyjemność, również potrafię robić nieźle. Jakieś pół roku temu przeglądałam opowiadania z początków swojego pisania. I niektórych nie powstydziłabym się dzisiaj.