Katarzyna Pakosińska (ur. 1972) - polska artystka kabaretowa, aktorka, konferansjerka oraz dziennikarka TVP Polonia. Autorka książki Georgialiki.

Czas oczekiwania: Prośbę o autograf wysłałam w 2012roku, byłam zaskoczona, że w ogóle autograf trafił w moje ręce.

Patrycja Guzek: Maszyna do podróży w czasie trafia w Twoje ręce, do którego wieku chciałabyś się przenieść?

Agnieszka Czyż: Chciałabym przenieść się do lat 90-tych!

 Tydzień, który właśnie dobiega końca był pełen nadzwyczajnych sytuacji, których niestety byłam świadkiem. Nie mogłam przejść wobec nich obojętnie i bez względu na wcześniejsze plany innej tematyki tego wpisu, postanowiłam trzy najbardziej 'spektakularne' sytuacje dziś Wam przedstawić.

Patrycja Guzek: Jaka jest Ewelina Ruckgaber?

Ewelina Ruckgaber: Ciężko powiedzieć… Mam wrażenie, że ludzie odbierają mnie jako osobę pełną energii, wesołą, bezproblemową i bardzo pewną siebie… Różnie z tym bywa. Czasem, żeby nie pokazać innym jaki mam nastrój nakładam na siebie maskę i udaję, że wszystko jest ok. Nie lubię gdy inni wiedzą o mnie zbyt dużo. Całą siebie zostawiam dla najbliższych.

Dzisiejsze cytatowe inspiracje są słowami Jana Pawła II. Zdecydowałam się na ten wybór ze względu na zbliżającą się wielkimi krokami kanonizację, a także ze względu na to, że to kolejna osoba, tuż po Philu Bosmansie, której cytaty bardzo cenię. 

Moja najnowsza zdobycz: Maria Pakulnis (ur. 1956r.), aktorka teatralna i filmowa, absolwentka warszawskiej PWST. Grała na deskach wielu teatrów m.in. słupskiego Teatru Dramatycznego czy warszawskiego Teatru Współczesnego. Z szklanego ekranu znana dzięki roli Anety w serialu Pierwsza Miłość, Krystyny w Tylko Miłość i wiele innych.

Dziś dość nietypowa recenzja. Takie raczej nie będą miały tutaj miejsca. Książka, o której chce Wam opowiedzieć nosi tytuł "Na czacie z Panem Bogiem", a jej autorami są: Jedd Hafer i Todd Hafer. Ta pozycja trafiła w moje ręce zupełnie przypadkowo, choć od dawna miałam ją w swojej biblioteczce. Zamówiłam ją wraz z wieloma książkami w zeszłym roku.

Po powrocie do domu z Gliwic, miałam chęć coś przeczytać. Nie wiedząc dlaczego zdecydowałam się wybrać właśnie tę książkę.

Muzyka jest moją prywatną rakietą kosmiczną

wywiad  z Olą Pieczarą

"Nigdzie nie kupisz szczęścia, miłość daje je gratis."

Przedstawiam Wam kolejną część cytatów Phila Bosmansa. Zapraszam :)

Tym razem przedstawiam Wam moje autografy w kategorii aktorzy. Jak zwykle zaczynamy od 4 najcenniejszych autografów:

Po kilku latach prowadzenia bloga nagle dostrzegasz, że tak naprawdę nie do końca ma on taką formę jaką chciałabym, aby miał. Pomimo szerokiego wachlarzu tematyki kręcącej się wokół pasji i życia, jest po prostu nudny.

Tak, wiem, jest to dość dziwne wyznanie jak na autora bloga, ale takie są moje odczucia, więc nie ma sensu udawać, że jest inaczej. Jeżeli mój własny blog nudzi mnie to Was tym bardziej.

Oj tak, dziś jest ewidentnie mój dzień. Jestem prawdziwym pochłaniaczem czekolad i wszystkiego, co jest związane z czekoladą!

Na śniadanie dziś, o ile tak to można nazwać, pudełko ptasiego mleczka o smaku cytrynowym w mlecznej czekoladzie. Zapowiada się czekoladowy dzień :)

Czekoladę znamy od blisko 3 tysięcy lat, choć od niespełna 200 lat w postaci tabliczek czy bombonierek. Jest ona dziełem Olmeków (lud mezoamerykański, wyginął 400 lat p.n.e), kontynuowania produkcji podjęli się Majowie, Aztekowie i inne ludy Ameryki Południowej. Była ona wówczas podawana na ostro np. z dodatkiem chili. Co więcej w tym okresie ziarna kakaowca były ich walutą, można więc stwierdzić, że to chyba jedyne w historii pieniądze, które rosły na drzewach. W związku z tym plantacje kakaowca utożsamiano z bogactwem.

Europejczycy zetknęli się z czekoladą dopiero w czasie czwartej wyprawy Krzysztofa Kolumba, która odbyła się w 1502r., a podczas której rabunkowo przejęli jeden ze statków Majów. Najpierw ją pito, potem także jedzono w formie wyrafinowanego deseru.

Pierwsza tabliczka czekolady pojawiła się w 1849r., a bombonierka 18 lat później.

W marcu korzystając z dobrej pogody, Mateusz zabrał mnie na małą wycieczkę. Celem naszej wyprawy stały się ruiny zamku w Mirowie oraz znajdujący się w pobliżu zamek w Bobolicach. Dla mniej zorientowanych: Jura Krakowsko-Częstochowska.

Wspólny spacer, zdjęcia, podziwianie i odpoczynek.

Patrycja Guzek: Jaka jest na co dzień Pati Cze?

Patrycja Kawęcka: Rozumiem, że jako Pati Cze – piosenkarka powinnam być jakaś, a prywatnie zrzucać maskę i być sobą? O to pytasz?

Ja zawsze jestem sobą. Nie noszę masek. Wizerunek, który posiadam jest odzwierciedleniem mojej osobowości. Niczego nie udaję. Nie staram się być kimś kim nie jestem. Nawet tego nie potrafię. Za bardzo sobie cenię szczerość. Jestem różna w różnych sytuacjach, ale wynika to z kolorystyki mojej osobowości z charakteru no i oczywiście z tego, że jestem kobietą, a kobieta zmienną jest. Zmienność jest wpisana w nasze życie, jest to naturalne. Więc nie upieram się na coś niepotrzebnie. Jestem otwarta na zmiany na wyzwania. Chętnie je podejmuję. Prywatnie realizuję się jako żona i matka.  Zawodowo jako piosenkarka i nauczycielka. Mam mnóstwo pomysłów, kocham ludzi i świat, jestem  optymistką i z nadzieją patrzę w przyszłość. Dziękuję za wszystko, co dotychczas mnie spotkało, co mam. Cieszę się z tego, że jestem zdrowa i mam siłę by żyć. Z doświadczenia wiem, że to bardzo dużo. Nie każdego to cieszy, nie każdy zdaje sobie sprawę co jest ważne i jak dużo posiada. Często ludzie koncentrują się na tym, czego im brakuje. Ja myślę o tym, czego chcę i właśnie dziękuję za to, co mam.

Są dni kiedy studia potrafią dobić człowieka i sprawić, że nie ma na nic czasu. Tak też było w moim przypadku. Do tego choroba, później zapalenie zęba - ciągle coś na głowie.

Nowy miesiąc przed nami, mam nadzieję, że o wiele aktywniejszy tutaj niż w zeszłym miesiącu. Powoli przygotowuje się relacja w pigułce z całego marca.

Już jutro publikacja wywiadu z Patrycją Kawęcką znaną jako Pati Cze, a w ciągu najbliższych dni nowe autografy, recenzje książek, filmów i wiele innych - zapraszam :)

Buziaki!